ORYGINAŁ - Street men

Oryginalna ilustracja, która powstała w ramach serii prac poświęconych studium człowieka w przestrzeni miejskiej.

W Szwajcarii, gdzie miałam możliwość mieszkać przez kilka lat, jest taki zwyczaj, że na koniec roku wszystkie szkoły w danym mieście organizują wielką paradę. Jest to ogromne święto zarówno dla uczniów i nauczycieli, ale także dla całych rodzin i ogólnie miasta. Każda klasa wraz z nauczycielem przygotowują stroje i akcesoria, jest wesoło i kolorowo, ale też bardzo kreatywnie. W organizację włączają się różne instytucje i urzędy, dzieciom przygrywa orkiestra strażacka i zespoły. Całe miasto żyje tym wydarzeniem a dzieci pochód kończą w specjalnie przygotowanym wesołym miasteczku, gdzie mogą korzystać z mnóstwa atrakcji i zjeść coś pysznego.

Myślę, że jest to doświadczenie, które na zawsze pozostaje w dziecięcych wspomnieniach i na które czekają cały rok. Rodzice i rodziny są tu jedynie obserwatorami i kibicami, którzy starają się w miarę możliwości śledzić paradę, towarzyszyć, spacerować obok, wypatrywać w dzikim, kolorowym tłumie swoje pociechy i uwiecznić ten moment w postaci zdjęć i filmów. Każdy rodzić z lekkim obłędem w oczach szuka w mieście miejsca, gdzie wygodnie będzie obserwować całe wydarzenie i mieć możliwość dostrzec swoje dziecko, a przy sprzyjających okolicznościach pomachać mu i zapewnić o swojej obecności i podziwie. Sprawa nie jest prosta, zwłaszcza jeśli ma się w pochodzi więcej niż jedno dziecko. Jest przełom czerwca i lipca, jest już bardzo ciepło, a przemierzanie częściowo zamkniętych ulic w tłumie innych rodziców, rodzin, malutkich dzieci w wózkach i zwierząt, wzdłuż przepływającej w ogromnym hałasie, często kilkutysięcznej masie dzieci jest wyzwaniem.

Podczas jednej z takich parad, gdy już miałam starsze dzieci i z większym spokojem mogłam brać udział w wydarzeniu, z wielką uwagą obserwowałam otaczających mnie ludzi. Zaciekawił mnie jeden z ojców, który wyglądał na bardzo doświadczonego i przygotowanego. Sprawiał wrażenie jakby brał udział w trudnej wyprawie, albo polowaniu, jakby w gąszczu i dziczy, uważnie stawiał każdy krok, mając wyostrzone wszystkie zmysły. W wielkim skupieniu stawiał kolejne kroki, uważnie wypatrując w dzikim tłumie swoich dzieci. Był dobrze przygotowany; wygodny strój, zapas wody i prowiant, który wydawał przy spotkaniach z kolejnymi dziećmi. Bardzo fajny obrazek, pokazujący zaangażowanie tego człowieka, który stanowiąc element pochodu, będąc częścią płynącej ulicami masy ludzi, zdecydowanie się z tłumu wyróżniał.

Od zawsze bardzo lubiłam przyglądać się ludziom, zastanawiać się dokąd idą, jakie mają marzenia, jaką niosą ze sobą historię. Zachwyca mnie różnorodność, uwielbiam dostrzegać te różnice, ale również wychwytywać podobieństwa. Szalenie interesujące jest dla mnie to jak człowiek wpisuje się w tkankę miejską, jak stara się stawać jej częścią. Intryguje mnie sposób w jaki ludzie się wyrażają poprzez wygląd zewnętrzny, poprzez swoje zachowanie, gesty... Z zachwytem obserwuję to co się dzieje między ludźmi, jak na siebie działają, wchodzą w reakcję, zmieniają się w zależności od okoliczności.

Czasem zachwyci mnie spotkana przypadkowo osoba, staram się w wtedy uchwycić to coś, co mnie przy danym człowieku zatrzymało i postarać się przelać to na papier. Bywa, że pociąga mnie jakaś historia człowieka, wyjątkowość, ale też często uniwersalność. Zdarza się, że malując wyobrażam siebie świat danej osoby, jego pasje, otoczenie... Wtedy proces tworzenia ilustracji staje się niepowtarzalną przygodą.

Zapraszam Cię do zapoznania się z innymi historiami opowiedzianymi poprzez inspirujących ludzi, których minęłam na swojej drodze.

Więcej ilustracji z serii ulicznych portretów znajdziesz tu: /ilustracje/czlowiek